ความยาวของที่นั่งทั่วไปที่คนนิยมใช้คือ 40 ~ 45 ซม. ซึ่งเทียบเท่ากับความกว้างไหล่ของบุคคลที่ 44 ~ 45 ซม. (ระยะห่างจากข้อเข่า) ความสูงของเบาะนั่งอยู่ที่ประมาณ 38 ~ 40 ซม. พนักพิง 35 ~ 40 ซม. และความเอียงของเบาะควรอยู่ในระดับไม่เกิน 5 องศา นี่เป็นขนาดมาตรฐานของที่นั่งสาธารณะ หากสัดส่วนผู้ใช้รูปร่างใหญ่ขึ้น ควรเลือกรุ่นที่นั่งของเก้าอี้ให้ใหญ่ขึ้นตามสัดส่วนที่กำหนดโดยคำนึงถึงความต้องการของผู้ใช้หลัก หากที่นั่งได้สัดส่วนที่ไม่เหมาะสมกับผู้ใช้งานนั้น อาจเกิดความไม่สบายระหว่างใช้งาน กรณีรุนแรงอาจเกิดอาการบาดเจ็บของกล้ามเนื้อได้
ความสูงของเบาะนั่งที่เหมาะสมควรเลือกให้พื้นผิวสัมผัสสรีระขนาดไม่เล็กจนเกินไป พื้นผิวเบาะนั่งไม่ควรสูงเกินไป มิฉะนั้นเมื่อนั่งแรงกดทับอาจจะถูกกดเกิดอาการบาดเจ็บได้ เก้าอี้ที่ไม่มาตรฐานนั้นทำให้ผู้นั่งรู้สึกอึดอัดไม่สบายก้น การนั่งแบบนี้เป็นเวลานานส่งผลให้การไหลเวียนของเลือดถูกปิดกั้นและอาการชาเล็ก ๆ จะบวม
เนื่องจากสรีระท่าการนั่งทำให้กระดูกสันหลังเคลื่อนไปข้างหลังเพื่อให้หลังพิงกับด้านหลังของที่นั่งสาธารณะเพื่อรับแรงกดทับซึ่งจะช่วยลดแรงกดคงที่ของกล้ามเนื้อหลังได้ ประการต่อมาคือการป้องกันไม่ให้ผู้นั่งเลื่อนออกจากเบาะที่นั่ง นั้นมีความสำคัญต่อระยะเวลาในการใช้ เช่นเก้าอี้แถวที่ใช้ในสถานีรอรถและที่นั่งผู้โดยสารขนส่งในรอเพื่อจะเดินทางไกล
ความสูงของเบาะนั่งที่เหมาะสมควรเลือกให้พื้นผิวสัมผัสสรีระขนาดไม่เล็กจนเกินไป พื้นผิวเบาะนั่งไม่ควรสูงเกินไป มิฉะนั้นเมื่อนั่งแรงกดทับอาจจะถูกกดเกิดอาการบาดเจ็บได้ เก้าอี้ที่ไม่มาตรฐานนั้นทำให้ผู้นั่งรู้สึกอึดอัดไม่สบายก้น การนั่งแบบนี้เป็นเวลานานส่งผลให้การไหลเวียนของเลือดถูกปิดกั้นและอาการชาเล็ก ๆ จะบวม ความสูงที่นั่งนั้นก็สำคัญ ระยะความสูงของเบาะนั่งนั้นไม่ควรต่ำเกินไป มิฉะนั้นกระดูกสันหลังของคนนั่งที่มีรูปร่างขายาวจะสรีระเอียงไปด้านหลัง ทำให้กระดูกสันหลังต้องรับน้ำหนักแบบผิดหลักการของการนั่ง อีกส่วนโค้งของบั้นเอวปกติจะยืดตรงส่งผลให้ปวดหลังและไม่สบายตัว
การออกแบบเบาะนั่งควรพยายามให้แน่ใจว่าจากมุมระหว่างพื้นผิวที่นั่งกับพนักพิงและการรองรับบั้นเอวที่เหมาะสม เก้าอี้แถวรู้ดี ออกแบบโดยคำนึงตามหลักสรีระศาสตร์ จุดศูนย์กลางของกระดูกสันหลังส่วนเอวของผู้ใหญ่อยู่เหนือเบาะประมาณ 23-26 ซม. และศูนย์กลางบั้นเอวควรสูงกว่ามาตราส่วนนี้เล็กน้อยเพื่อรองรับน้ำหนักของแผ่นหลัง
ควรพิจารณาตำแหน่งที่วางแขนสำหรับที่นั่ง ต้องอยู่ในบริเวณที่เหมาะพอดี ฟังก์ชั่นหลักของที่เท้าแขนคือการพึ่งพาแขนเพื่อลดผลกระทบจากแรงโน้มถ่วงของมือที่หลบตาบนไหล่เพื่อให้ร่างกายมนุษย์อยู่ในสภาพที่มั่นคงมากขึ้น นอกจากนี้ยังสามารถใช้เป็นจุดช่วยพยุงท่าเทน้ำหนักในการยืนขึ้นหรือเปลี่ยนท่านั่ง ที่เท้าแขนต้องไม่สูงเกินไปมิฉะนั้นจะบังคับให้กล้ามเนื้อไหล่และคอสูง แต่ถ้าต่ำเกินไปแขนจะไม่ได้รับการสนับสนุนหรือต้องเอียงลำตัวเพื่อขอการสนับสนุนจากด้านใดด้านหนึ่ง
ลดราคา
ลดราคา
ลดราคา
